‘Voetbal en kerk zijn er je familie’

SOEST De ‘Week van Soest’ kende donderdag in Museum Soest een Verhalen-Vertel-Middag. Vijf Soesters met een ander vaderland zijn gevraagd om hun verhaal te vertellen. In Soest wonen 142 nationaliteiten, vandaar ‘Project 142’.

Martin Huizenga

Wie zijn die mensen, waarom verlieten zij hun vaderland, waarom kwamen zij naar Soest, wat doen ze hier en wat missen zij? Thari Schröder leidt in en is de verbindende schakel tussen de verhalen. Marijke te Vaarwerk verhoogt de sfeer door Nederlandstalige liedjes te zingen en begeleidt zichzelf op de gitaar. Zoals haar eigen lied: ‘Kinderen spelen op die mooie Soester Eng’. In het filmpje over Project 142: ,,Ik ben gewoon vluchteling.”

LIEFDE De vraag waarom ‘de vijf’ hun vaderland verlieten, kan met ‘de liefde’ worden beantwoord al dan niet in combinatie met werk en oorlog. Ze willen niet terug naar hun vaderland vanwege de kinderen en iedereen voelt zich steeds meer Nederlander. Er bestaat een band tussen de mensen met andere vaderlanden. Van de vijf komen er in dit artikel twee aan het woord: Tony Stanton uit Wales en Toon Pronk uit Canada.

WALES Tony Stanton wordt door Ad van Veen ondervraagd. ,,De liefde, ook ik. Ben Welshman, eerlijk en puur en zoek mijn geluk. Was nog een rotjochie, studeerde in Cardiff voor mijn bachelors-degree meet- en regelkunde en speelde rugby. Ik ga regelmatig terug met mijn golfclubs en ben steeds trotser op Wales als ik zie dat de jeugd onze Keltische tradities, de taal en vooral de muziek meer dan levend heeft gehouden. Wales is een land uit de Industriële Revolutie. In het zuiden de industrie, in het noorden de boeren. Net zoveel schapen als de 3,5 miljoen inwoners.”

,,Aan het strand in Ierland ontmoette ik in 1968 de Hollandse Erica en was verkocht. Nederland was in Wales de Lage Landen, zeg maar de BeNeLux en Holland was Nederland. Ik zou na de studie gaan aanmonsteren om te varen voor een Nieuw Zeelandse reder. Ik zei tegen moeder dat ik mijn vrouw had ontmoet. Zij keek alsof dat wel over ging. Erica werkte als verpleegkundige in Hilversum en ik bij Foxboro in Soest. Ik ben net Nederlander geworden vanwege de Brexit. Ik uit me en denk als een Hollander, direct, maar ben met mijn hart bij mijn muziek uit Wales. Voor Nederlanders geldt: ‘My home is my castle’, daarom zijn de gordijnen ‘s avonds open.” Tony zingt een prachtig Keltisch lied en steelt onze harten.

CANADA Toon Pronk is een geboren en minder dan de helft van zijn leven, getogen Soester die 34 jaar in Canada woont. Helma van de Berg stelt de vragen. ,,Ik heb gestudeerd voor geoloog, dan ligt de wereld voor je open. Ik werd verliefd op Canada, de leegte en de ruigte. Daar ben je weg van mensen, hier nooit. In Nederland heb je vrienden en familie om je heen wonen. In Canada is waar je woont, het voetbal en de kerk je familie. Ze hebben daar wel open armen, maar open deuren?”

,,Ik ben met een Canadese getrouwd. Mijn ene kind woont nu 15 uur rijden naar links, de andere 4 uur naar rechts. Gelukkig bleef er één in onze stad wonen. Je neemt lifters mee en vraagt of ze een slaapplek voor de nacht hebben. Fredericton is de helft van Soest en toch de hoofdstad van de provincie New Brunswick met een universiteit.”

,,Ik heb veel profijt van de directheid van de aard van Nederlanders. In mijn vak komt het professioneler over en de zaken bekijken van de andere kant geeft ruimte in oplossingen. Ik kom om de paar jaar nog in Soest naar mijn vijf zusters. Afgelopen weekend mijn cluppie SO Soest zien spelen. Ze herkennen me nog. De pindakaas, hagelslag en de warmte van de mensen smaken goed.”