Gezin Olaf Dijkstra voelt zich helemaal thuis in Canada

WEST KELOWNA/SOEST Olaf Dijkstra woonde 26 jaar aan de Meidoornweg en vier jaar boven Provak Hooijer aan de Soesterbergsestraat, voordat hij (na de Minister de Visserschool, het Griftland College en de MEAO Amersfoort) naar Zwolle en later naar Heerde verhuisde. Hij voetbalde bij VVZ'49 en was actief in JOC De Lekbak, achter de Wilhelminakerk.

Johan van Beek

,,In 2000 ben ik samen met mijn vrouw Claudy Pastoor naar British Columbia en Alberta in Canada op vakantie geweest. Dat was ons zeer goed bevallen, maar toen hadden we nog helemaal geen plannen om te emigreren. In 2005 had ik het minder naar mijn zin bij mijn toenmalige baan in Nederland. Toevallig viel mijn oog op een internet advertentie van een emigratiebureau en zo is het balletje gaan rollen. In 2006 zijn we weer naar BC gegaan, in een camper met onze toen driejarige dochter Myrthe. Na die vakantie hebben we de knoop doorgehakt met het idee dat we tijdens het proces altijd nog kunnen stoppen."

Dat was even slikken voor een deel van de familie- en vriendenkring. De reacties varieerden van: zou je dat nou wel doen, tot: ja, dat zou ik ook willen. Dochter Myrthe was nog een peuter, maar werd van meet af aan overal bij betrokken. Maar de verhuizing naar Canada was niet zomaar even geregeld. ,,Het heeft ons vier jaar gekost om ons visum te krijgen. Het voordeel van een relatief strenge procedure is dat je gemotiveerde mensen binnenhaalt die zichzelf kunnen bedruipen", relativeert Dijkstra de lange voorbereiding.

,,We zijn op 14 april 2011 geëmigreerd vanuit Heerde. Wij hadden een half jaar ervoor ons huis al verkocht en woonden tijdelijk op een vakantiepark. Het was heel onwerkelijk om naar die datum toe te leven met allerlei afscheidsfeestjes met het idee dat je ergens voor het laatst bent. Onze zeecontainer was een paar dagen zoek, ergens in de haven van Antwerpen, waardoor we in Canada nog een tijdje op onze spullen moesten wachten."

Onze dochter is naar haar nieuwe school gegaan. Dit was erg spannend, want ze sprak nog geen Engels. Verder is het de eerste weken zaak geweest om veel dingen te regelen met de gemeente, belastingdienst en allerlei andere instanties. Een flinke tegenslag was dat mijn vader binnen een half jaar na onze emigratie onverwacht overleed, terwijl hij de maand erna bij ons op bezoek zou komen. Dan realiseer je je wel dat Nederland toch erg ver weg is."

Op een uurtje vliegen van Vancouver is het voormalige Soester gezin nu volledig ingeburgerd in West Kelowna dat in de Okanagan Valley ligt, tussen twee gebergtes. Het Okanagen Lake is 110 kilometer lang. Warme zomers, koude winters. ,,Er zijn circa honderd wijnboerderijen en allerlei fruittelers in de vallei vanwege het warme weer en in de winter is het prachtig skiën in de poedersneeuw, op vijf kwartier rijden van hier. Je kunt hier op één dag zowel golfen als skiën. Er is veel hier wildlife (herten en beren). Het eerste jaar is alles nieuw en dus erg leuk en spannend. Vaak volgt het tweede jaar een terugslag, want dan valt het vakantiegevoel weg. Toch was het een mooie tijd, we hebben snel veel vrienden gemaakt, met name Nederlanders en andere Europeanen. Wennen was dat Canadezen het begrip 'gezellig' niet kennen. Een bakkie koffie of een biertje is wat lastig, dat doen Canadezen liever met familie en vrienden die ze al lang kennen. Verder zijn we in Nederland meer van het gezond verstand en logica. Ook het kopen op krediet en bepaalde regels in het verkeer zijn anders dan in Nederland."

Dochter Myrthe is inmiddels 16 jaar en heeft het erg naar haar zin op de High School. Echtgenote Claudy had na de emigratie af en toe opdrachten van haar vorige werk. Na een jaar kreeg zij een vaste baan bij een grote werkgever in de zorg waar ze nog steeds in dienst is. Na enkele banen ging Olaf zes jaar geleden voor zichzelf beginnen. Onder de naam On The Shelf Opportunities (www.otso.ca) doet hij allerlei projecten voor het MKB. ,,De leukste projecten zijn reisleider (twee keer per jaar door de provincie met Nederlandse toeristen) en jaarlijks naar de Emigratiebeurs in Houten. Tenslotte verhuren we tijdens de zomer onze basement (kelder) via Airbnb onder de naam Rosedale Getaway. Dit is erg leuk om te doen, je krijgt mensen van over de hele wereld en we kunnen wat verdienen op ruimte die we 'over' hebben in ons huis."

Afgezien van het gemis van vla, een patatzaak, goedkope boodschappen, tripjes naar omliggende landen (met oudere culturen) en sportclubs, heeft het gezin het prima naar de zin in West Kelowna. Een terugkeer naar Soest zit er niet in, denkt Olaf nu. ,,Wellicht dat onze dochter straks in Nederland gaat studeren, maar dat is nu nog niet aan de orde. We willen hier oud worden, gezond leven en gelukkig blijven."

Maar Soest is niet uit zijn hart verbannen. Hij was hier onlangs nog vanwege de Emigratiebeurs en om de drie jaar bezoekt het gezin Nederland. ,,Niets leukers om dan even op de fiets te springen en door Soest te rijden. Ik denk met veel plezier terug aan mijn tijd in Soest. Afgelopen jaar ben ik erg actief geweest op de Facebook pagina van Oud Soest, waar ik meer dan honderd foto's op heb geplaatst. Soest blijft altijd een speciale plek voor mij, hoe lang ik ook in Canada zal wonen."

Olaf Dijkstra (51), Claudy Pastoor (48), Myrthe Dijkstra (16), Dexter (herdershond); West Kelowna, Canada; afstand: 8.000 km; reisduur: 14 uur; tijd: 8 uur vroeger