Stadhouderslaan

Natuurlijk willen we niet ongezellig zijn. Het idee alleen al. Maar de dag is best wel lang geweest.

En o ja, met het weer is achteraf best wel heel erg mee gevallen, terwijl ze vanochtend op de radio toch nog wind en regen hadden voorspeld. Zo zie je maar weer dat je niemand kunt vertrouwen. En dan is er uiteraard nog een tijd van komen en gaan. Inderdaad, de clichés vliegen thuis weer uiterst laag door de kamer wanneer moeder weer naar Molenschot moet vertrekken.

Uiteraard geen kwaad woord over Molenschot. Niet een, maar het is er toch heel anders dan thuis.

,,En moet je eens horen", zegt moeder terwijl ze weer in de stoel gaat zitten waaruit ze zojuist is opgestaan, ,,in mijn tijd bleven de ouders gewoon de kinderen wonen."

,,Echt", vraagt mijn dochter nog.

Met een gezicht van dat het warempel eerlijk waar is en dat ze heus niet een potje vrolijk zit te jokken vertelt moeder hoe haar moeder als een postpakketje door Duitsland reisde. En overal maandenlang bleef logeren of het gewoonste zaak van de wereld was. Ja, want waar moest ze anders naar toe?

Ik weet nog de keren dat mijn oma bij ons thuis logeert. Heel vreemd, maar het is net of het huis een beetje Duitser is geworden. Wat vast komt door de muziek en de Duitse stemmen die dan vaker door de radio klinken.

O ja, en natuurlijk ook op manier hoe oma de vogels in de tuin voert. Uiteraard in het Duits en die vogels doen net of ze alles verstaan wat die vreemde mevrouw in die lange jurk allemaal zegt in de vroege ochtend.

En voor ik het vergeet is daar nog een klein verzoek van moeder. Zeg maar een verzoekje. Moeder zou het liefst zien dat mijn zoon haar voor een keertje naar Molenschot wegbrengt. Ja, daar zou ze best het nodige voor over hebben. Arjan, mijn zoon, gaat immers ook trouw met haar naar achteren, wanneer ze naar achteren moet. Nou, en dat doet 'ie het zingend en wel, dus…

Let voor nu de aardigheid eens op hoe ik op moeders verzoek reageer. Ik schud met mijn hoofd langzaam maar heel zeker van 'nee'. Ik kan met die reactie bijvoorbeeld zo in de 'Ouders van Nu', het blad voor verstandig ouderschap.

En om een en ander nog eens te benadrukken doe ik de beweging nog maar een keer in de herhaling en zeg ook nog dat Arjan nog lang zijn rijbewijs niet heeft. Zo. Heeft moeder nog praatjes?

Wordt vervolgd...

Boudewijn Paans.