Julianalaan

Funda wordt bedankt. Heel hartelijk bedankt. Ja, want op de site van Funda zie ik dat de bakkerij, mijn bakkerij, zomaar te koop is. Dat is niet verboden of zo, maar leuk is het niet.

Ik wil niet overdrijven, helemaal niet, maar bij het zien van de site slaat me de geur van vers gebakken brood uit de ovens van bakkerij Van Schaffelaar vol gloed tegemoet. En de vijf is niet eens in de klok. Echt niet.

Ik weet het: het komt allemaal door vroeger. Door de vakanties in Sprang-Capelle. Als vader naar zijn zusters gaat om zich weer eens veertien volle dagen uitgebreid te laten verwennen. Vaak mag ik mee. Te vaak? Dat valt best mee.

In Sprang-Capelle is altijd wat te doen. Net als in Almelo. Kan ook niet anders. Mijn oom is een smid en zijn broer, een deurtje verder, is bakker. Vast de warmste van heel het land. En bij die broer heb ik waarschijnlijk de deeg-tic opgelopen.

Helemaal voor de grap mag ik dus bij de broer van mijn oom het deeg kneden. Tijdens dat werkje eet ik van het deeg. Zogenaamd om te proeven wat ik kneed. Even vindt de bakker het geen punt. Ziet hij het door zijn dikke bemeelde vingers.

Maar dan weet ik weer eens niet van ophouden, ja ik ben me er eentje, en jaagt de broer van mijn oom me zo maar zijn bakkerij uit. En hij schreeuwt ook nog dat hij me met het brood in de oven stopt als ik nog een keer een stap in zijn zaak durf te zetten. Nou, en heel persoonlijk lijkt me dat allemaal niets

Maar die deeg-tic neem ik helemaal mee naar Soest. Nou, daar ben ik echt aan het juiste adres. Want, iedereen heeft in Soest zo'n beetje z'n eigen bakker. Belachelijk? Oke, maar bij een rooms-katholieke bakker koop je als gereformeerde geen brood. Er kan wel gif in zitten en dan ben je verder van huis.

Ik kom persoonlijk weleens bij een vreemde bakker. Bakker Van Schaffelaar. Echt, heel per ongeluk. Ik doe dan een boodschapje of zoiets voor mevrouw Van der Schans. En zij is weer de buurvrouw van de mevrouw van de bakker. O ja en bij het boodschapje krijg ik altijd een lekker vers kadetje. Zomaar, gratis voor niets. En dan voel ik me net Kruimeltje uit dat spannende boek. En later mag ik ook wel eens in de bakkerij zelf kijken. En als ik wil kneden kneed ik maar een eind weg en van Van Schaffelaar mag ik zoveel deeg eten als ik zelf wil.

Maar pas op, als je op Funda op de bakkerij doorklikt is het afgelopen met de je herinneringen. Tot de laatste splinter is het interieur van mijn bakkerij gebombardeerd. Letterlijk alles is verdwenen.

Nou, Funda wordt bedankt.

Boudewijn Paans