Journaliste uit Venezuela aan boord

SOEST Ze was begin vorig jaar een van de eerste Soesters van buitenlandse afkomst die werden geportretteerd door de vrijwilligers van Project142. Van hen schrijft Werner Paans al vijftien maanden achtereen wekelijks een aflevering voor de Soester Courant. Mafer Rodrigues. Ze zou zo graag journalist willen worden, zei ze. We gaan haar maar eens bellen, dachten we bij de Soester Courant.

Johan van Beek

Een poosje verder stapt Mafer Rodrigues aan boord van de Soester Courant. Ze heeft inmiddels een reeks artikelen op de plank liggen die de Soester Courant in een maandelijkse serie gaat publiceren. Voortbordurend op de gedachte van Project 142 gaat Mafer Rodrigues Soesters interviewen, die naar Nederland zijn geëmigreerd. Hoogste tijd om Mafer nog een keer voor te stellen.

JOURNALISTIEK De Venezolaanse heeft drie zussen van wie er twee ook in het buitenland wonen. Eén zus en haar moeder zijn in Venezuela achtergebleven. De laatste winter was haar moeder Marleny Peraza enkele maanden op bezoek. In de staat Barquisimeto studeerde Mafer journalistiek. Ze deed een project voor de televisie over mensen en oefende om voor de camera te gaan staan. ,,Al snel wilde ik liever schrijven. Dat leek me beter. Ik ben, denk ik, een beetje verlegen, werk liever achter de schermen. Bij het schrijven heb ik meer inspiratie."

VERLIEFD Op haar zestiende kwam ze voor het eerst naar Soest, waar zus Morángela al woonde. Ze ontmoette Jeffrey van Dalen en was op slag verliefd. Ze ontmoetten elkaar nog een paar keer en toen hij haar drie jaar later in Venezuela bezocht, werd het serieus. Een jaar later, in 2014, kwam Mafer naar Nederland. ,,Ik heb nog steeds geen paspoort. Mijn Venezolaanse paspoort verloopt in 2019."

GEVAARLIJK Nederland is koud in de winter, Soest vindt ze eerlijk gezegd saai. Liever zou ze in een stad wonen, al is het maar Amersfoort, waar het een kleinere stap is om met vriendinnen op stap te gaan.

Nog afgezien van de liefde die haar aan Nederland bindt, is teruggaan naar haar vaderland geen optie. Het is er momenteel veel te gevaarlijk, vindt ze. Het liefst zou ze haar moeder ook hier naar toe halen.

CURSUSSEN Mafer doet er alles aan om te integreren. Ze volgde inburgeringscursussen, lessen maatschappijleer, projecten om een baan te vinden en zit in de schoolbanken om Nederlands te leren. Op dit moment werkt ze parttime bij Stayokay.

Bij het schrijven van verhalen in het Nederlands is redigeren een noodzaak, maar dat weerhoudt de Soester Courant er niet van om Mafer een kans te geven, in de geest van Project 142. Om op te tekenen hoe buitenlanders in Soest zijn geland en doorstarten, wat hen bezighoudt, waar hun ambities liggen, hoe ze zich redden, of misschien juist ook niet.

ZWAAR PROCES ,,Emigreren is een zwaar proces. Ik ben nu door dat proces heen. Het is niet gemakkelijk geweest, maar leuk om te ervaren. Ik weet dus ook wat andere buitenlanders die hier komen wonen, doormaken. Je leert er zoveel door. Ik ben er in positieve zin enorm door veranderd. Als persoon waardeer ik allerlei zaken veel meer. Toen ik de Nederlandse taal nog niet sprak, was ik veel meer in mezelf gekeerd. Ik heb nog niet de baan die ik ambieer, maar ik ben als mens veranderd. Ik ben minder verlegen geworden."

,,Ik vind het leuk om interviews te doen. Ik had altijd de droom om journalist te worden. Eindelijk kan ik het nu doen. Het is leuk om te weten hoe anderen het proces van immigratie ervaren, dat ze dezelfde ervaring hebben, maar ook weer heel verschillende. Het geeft veel voldoening. Ik schrijf het eerst in het Spaans en dan vertaal ik het. Toen ik mijn eerste artikel las, vond ik het wel een mooi verhaal. Mijn moeder, mijn zus en mijn leraren ook."