Stadhouderslaan

Ik maak het nog mee. Het ruilen van de krant met de buren. Dat zal wel iets met zuinigheid van de jaren vijftig te doen hebben. Zelfs de televisie heeft maar twee tinten: zwart en wit.

Thuis doen we aan dat ruilen van kranten niet mee. Niet dat we het thuis nu hemelsbreed goed hebben. En bij ons bosjes kranten in de brievenbus worden gestopt. Dat niet natuurlijk. Maar moeder ziet dat geruil in het geheel niet zitten.

Dat is vreemd, zo niet bijzonder vreemd. Want moeder heeft het ruilen, met of zonder bonnetje, maakt niet uit wat het is, zo'n beetje uitgevonden. Ik ben nogal vaak bij dat geruil. En dan krijg ik heel sterk de neiging om mezelf even weg te toveren, maar dat lukt jammer genoeg nooit.

Maar ik heb wel weer een enorme bewondering voor de winkelmeneer. Hij ziet toch bijvoorbeeld zelf dat de schoenen, die moeder bij nader inzien wil ruilen, gedragen zijn. Onzin, jokt moeder glashard. En dat is raar. Want zij is dezelfde moeder die altijd tegen me zegt dat ik nooit mag jokken.

Alleen gezellig een krant met de buren ruilen gaat dus niet door. En dat komt – weer het oude liedje – door vader. Vader leest de krant zogenaamd niet goed. Vader maakt vreemde vouwen in de krant en soms ook nog een vlekje op het papier. En dat mag helemaal niet, vindt moeder, want dat zullen de buren ook niet netjes vinden.

Digitaal heb je daar helemaal geen last van. Jarenlang deel ik bijvoorbeeld Youp met mijn broer. Niets aan de hand. Of ik iets heb met Youp? Dat niet meteen. Kijk, dat ik hem op papier misschien wel beter vind dan op planken hoeft hij niet meteen te weten. En dat kan ook heel makkelijk een kwestie van smaak zijn.

Nee, dezelfde Youp heeft wat met mij en dat komt zo. Op een dag word ik gebeld door Henk Spaan. Spaan is dezelfde als van het programma 'Vuilnisman kan deze zak ook mee.' Hij vertelt dat Youp niet naar een of ander voetbaltoernooi mag van de FIFA of een andere criminele organisatie.

Nu wil Spaan stukjes in VPRO-Gids onder de naam van Youp schrijven. Voor kenners is dat een zogenaamde pastiche. Is dat leuk? Het is zomer en dan is in Hilversum al gauw alles leuk. Kijk en hoor zelf maar. Maar wat denk je? Het grote idee lekt uit en, o jeetje, Youp vindt het idee helemaal niet leuk. Ik denk nog: het is zomer en Youp maakt een grapje. Dat heb ik mis. Youps impresario dreigt streng met een heus kort geding. Toen heb ik alles afgeblazen en daar moesten ze thuis weer erg om lachen.

Boudewijn Paans