Oranjelaan

Moeder valt bijna flauw wanneer ze het hoort. Is het echt waar en lieg ik niet? Het is werkelijk waar en ik lieg niet. Joost, de jongen met het lange haar uit Haarlem, die haar de kop gek zeurt over mijn deelname aan dat zeilkamp in Loosdrecht, heeft inderdaad een eigen huis.

Helemaal in Frankrijk? Ja, helemaal in Frankrijk. Naast de deur, vindt moeder nog.

O ja en ik ga ook nog met vakantie naar het nieuwe huis van Joost in Frankrijk. Ik ben net getrouwd, heb net een derde hands 2cv dus wat kan me gebeuren? Nou, heel wat, hoor maar. Omdat Joost een huis in Frankrijk heeft mag/moet hij voorin zitten. Voorin kan Joost beter voor Tom-Tom spelen. Mijn vrouw vindt dat op de achterbank maar grote onzin. Want ik moet helemaal niet denken dat ze daar op de achterbank van die oude 2cv lekker zit in de tocht van het klepperende open linnen dak. Als het zo moet ga ik maar alleen met mijn vriend naar zijn huis in Frankrijk.

Maar ik maak het goed. Echt waar. Ik ga zo maar een korte broek dragen die ik van mijn vrouw cadeau heb gekregen. Een korte broek staat namelijk zo fris en zo vrolijk. Helemaal op vakantie vindt ze en dat weet ze nog van haar vader, die er ook altijd eentje droeg dus moet ik er nu ook eentje aan.

Moeder is het daar niet mee eens. Vakantie of niet, Moeder vindt dat een korte broek mij voor geen meter staat. Ook niet in Frankrijk, Nog een geluk dat moeder niet in de 2cv gaat zitten.

Kijk, daar is het huis van Joost in Frankrijk gelukkig al en nog even over moeder. Die zou daarover vast hebben gezegd: leuk huis Joost, maar er moet nog wel heel veel aan gebeuren.

Nou, daar hebben we die vakantie mooi geen tijd voor. En die paar gaatjes in het dak? Joost zegt zelf dat die gaatjes heel goed voor de broodnodige ventilatie zijn. Trouwens, ken ik die nieuwe van de The Beatles nu al, vraagt mijn vriend.

Die nieuwe? Sgt Pepper? Natuurlijk. Ik heb de jongens toch zelf naar Nederland gehaald. Sorry. Ik bedoel: ik heb de jongens in Nederland afgehaald op Schiphol. Ja en na Blokker zijn we ook nog naar Treslong in Hillegom gegaan voor een tv-optreden. Per ongeluk zat ik daar op gereserveerde plaatsen van Wim Kan. Zullen de zenuwen wel zijn geweest.

Joost en ik luisteren naar de nieuwe lp. We zitten buiten. Op een Frans stoepje. Dan zegt mijn vriend: met een stickie klinken ze nog beter. Natuurlijk, zeg ik, zogenaamd als man van de wereld. Nog nooit een stickie gerookt. Nee, voordat ik er een heb gerold is het spul wereldwijd gelegaliseerd en bij AH verkrijgbaar.

De wiet heeft geen effect. En die Beatles maar zingen. Dan weet Joost nog iets. Ik moet de kam van zijn gitaar in mijn mond nemen terwijl hij speelt. Zie je me zitten. In een korte broek met een stuk gitaar in mijn mond. Allemaal voor die kick. Moeder is inmiddels al flauw gevallen.

(Wordt vervolgd)

Boudewijn Paans