'010 en 020 gaan wel goed samen'

SOEST Toen burgemeester Rob Metz vorige week op weg was naar Wim en Bep Jansen, had hij bijna een déjà vu. Hij bracht vijf jaar geleden namelijk ongeveer hetzelfde bezoek, toen was het echtpaar 60 jaar getrouwd.

Astrid van den Hoek

,,Dit is het eerste echtpaar waar ik twee keer kom", glimlacht burgemeester Metz. Een 65-jarig huwelijksjubileum is immers best een bijzonderheid. Wim (94) en Bep (92) vierden een bescheiden feestje met familie en vrienden en er komt nog een taart-momentje met enkele buren uit het seniorencomplex.

Aanloop en sociale contacten hebben ze zeker nog wel, knikken ze instemmend. ,,Ik heb bijna mijn halve leven in Soest gewoond, op de Weegbreestraat", vertelt Wim. Oorspronkelijk komt hij uit Amsterdam, met Friese 'roots'. Bep daarentegen komt uit Rotterdam. ,,Sommigen zeiden ook: dat gaat nooit goed, toen we verkering kregen", zegt Bep. Maar na 65 jaar huwelijk kun je wel zeggen dat in dit geval Amsterdam en Rotterdam best goed samen gaan, stelt de burgemeester vast.

DIENSTMAKKER Wim en Bep ontmoetten elkaar na de oorlog, waarin Wim bij hetzelfde onderdeel had gezeten als de broer van Bep. Bij een bezoek aan zijn vroegere dienstmakker leerde hij Bep kennen. ,,Zo is het gekomen."

Bep werkte bij de Rotterdamse Lloyd, een rederij, waar ze zich bezighield met de equipage van de scheepslui. Wim ging aan de slag bij een reclamebureau, waar hij zich opwerkte van administratief medewerker tot eigenaar. De twee gingen eerst samenwonen voordat ze trouwden, wat best uniek was in die tijd. Het was een heftige tijd, met de oorlog nog vers in het geheugen en de sporen die dat had nagelaten. Wim kwam in een kamp in Noord-Duitsland terecht was een tijd in Indonesië. ,,Onze dochter kreeg op een gegeven moment verkering met een Duitse jongen. Dat vond ze heel moeilijk om aan me te vertellen omdat ze wist dat ik in de oorlog in een kamp heb gezeten. Maar hij is een heel geschikte man. Ze wonen nu in Bonn en hebben een gezin. Toch is ze nog steeds Nederlandse gebleven, ze wilde het me niet aandoen om Duitse te worden."

REIZEN Het echtpaar heeft naast de dochter in Duitsland ook nog een zoon in Friesland. Ze hebben drie kleinkinderen. Wim en Bep hebben veel gereisd samen, onder andere met de camper door Amerika. Ze zijn op de Noordkaap geweest en hebben Zuid-Afrika bezocht.

Die laatste reis was op een bijzondere manier tot stand gekomen, vertelt Bep. ,,Wim heeft tot zijn 72e gewerkt", zegt ze. ,,Hij werkte bij een reclamebureau maar kwam in contact met studenten die tenten verhuurden op Corsica. Hij raakte betrokken bij dat bedrijf en het werd een soort reisbureau dat hij naast zijn andere baan had. Daar heb ik wat gewerkt hoor, in die tenten. Vreselijk! Zoveel werken…", verzucht ze. ,,Toen hij dat reisbureau wilde verkopen, werd hem geen erg goede prijs geboden. Hij heeft toen bedongen dat hij er dan een reis bij kreeg, bij wijze van extra vergoeding. Toen koos hij de allerduurste uit: Zuid-Afrika."

Het was een prachtige reis, meent Bep, maar om zo maar het allerduurste uit te kiezen… ,,Ik ben een arbeiderskind en ik was dat niet gewend hoor, dat hij zulke dingen uithaalde. Maar ik hobbelde wel mee, het was een heel avontuur!"

Wim en Bep zijn nog in goede gezondheid en wonen zelfstandig. Wel werden ze in de winter van 2014-2015 opgeschrikt doordat Bep hevige epileptische aanvallen had. Ze belandde in kritieke toestand in het ziekenhuis en bleef daarna nog twee maanden in Daelhoven. Inmiddels heeft ze medicijnen en gaat het weer goed. Ze wisselen een warme blik. ,,We redden het samen goed."