Oranjelaan

Wanneer je goed luistert hoor je Werner uit Duitsland al vanaf de hoek van de Nassaulaan aankomen. Zijn motor jankt niet zoals de rode Jawa van oom Jan uit Haarlem en pruttelt evenmin zo kinderachtig als de motor van de jongen die een paar huizen verder op de laan woont. De motor van Werner gromt. Niet te hard en niet te zacht. De motor gromt in het Duits.

Nou en Werner uit Duitsland maakt moeder altijd heel blij. Niet dat de zoon van haar oudste broer haar overstelpt met cadeaus of zo. Nee, zijn aanwezigheid is voor moeder een bron van vreugde, om het maar eens mooi te zeggen. Heel de dag is het maar : Ja tante, nein tante, bitte tante. Het scheelt niet eens zo veel of ik zeg ook tante tegen mijn eigen moeder.

En ook al is Werner uit Duitsland dus met de motor gekomen, moet je zien hoe hij er uitziet. Om onmiddellijk door het bekende ringetje te halen en dat geldt ook voor zijn motor. Alles is in een woord: wunderbar.

Werner uit Duitsland vindt na zijn blitzbezoek ook altijd dat moeder eens snel haar grote broer moet opzoeken. Nou dat doet moeder en dan mag ik c.q. moet mee. Alleen in Duitsland is Werner zelf spoorloos. Of hij werkt in zijn worstenfabriek of hij is op safari in Afrika, waar hij op alles schiet wat los en vast zit.

Ik behelp me ondertussen met de broer van Werner, neef Berthold. Ook zo'n hoogst beleefde jongen.
Met Berthold ga ik de moestuin in. Daar is altijd wat te doen, zegt hij. En ik geef hem gelijk. En op een keer begint het ook voor de afwisseling te regenen. Nou, da's helemaal niet erg, vindt mijn neef en wijst op een schattig begroeid prieeltje.

Terwijl we daar aan het schuilen zijn krijgt mijn neef het koud. Hij vindt dan trouwens dat ik het ook koud moet krijgen. Oke, ik krijg het ook koud en dan begint het: er moet Mens arger dich nicht worden gespeeld. En niet een potje. Met gemak doen we tien potjes. O ja, en voordat ik het vergeet; Berthold moet winnen, Berthold moet altijd winnen. Al gooi ik zeven keer zes achter elkaar. Berthold wint.

Jaren later, na een Duitse begrafenis, al sla je me dood van wie, hoor ik nieuws over mijn neven. Berthold is rector van een gymnasium en Werner? Werner is uitgejaagd en uitgewerkt. Thuis heeft hij in de woonkamer een boomhut laten bouwen. Daar leeft Werner tegenwoordig in. Als ik het niet geloof ga ik zelf maar kijken. Ik ga kijken en en zie dat aan het plafond van de woonkamer een grote boomhut hangt en ik hoor gegrom. Duits gegrom.

Boudewijn Paans