Noorderweg

13 juni 2018 om 14:31 Lokaal/Column

Nee, er is geen brand. O, en waarom wordt er dan onder aan de trap hard geroepen, zeg maar geschreeuwd? Omdat Marco, het buurjongetje van de overkant, nieuwe schoenen van de Trappenberg heeft gekregen? Schoenen die letterlijk oplichten wanneer Marco zijn voet neerzet zoals het hoort?

Nou, dat verandert de zaak. Roep of schreeuw dat grote nieuws dan voor mijn part maar heel de dag in het rond. Voor innovaties op schoengebied kunnen ze me wakker maken.

Marco en ik hebben namelijk gemeen dat we niet zo lopen als de andere mensen. Kijk, voor ons is dat zo langzamerhand gesneden koek. Maar, zeg maar voor de man in de straat ben je nog steeds een kermisattractie, die ook nog gratis is.

Natuurlijk alles went. En toch wil je 's avonds in je bedje, als je toch niets anders om handen hebt, weleens zogenaamd normaal lopen. Nou en als mijn lijffysiotherapeut meneer Pas zo nodig naar Ibiza moet verhuizen informeer ik eens bij de inrichting, waar Marco loopt, wat ze voor mij kunnen doen.

Nou, bij het revalidatiecentrum Trappenberg op de hei te Laren kunnen ze weinig voor me doen. Uiteraard kan ik daar wat door bewogen worden. Da's altijd goed, dat is nooit weg. En dan, ho eens even....ze kunnen bij de Trappenberg ook nog met me gaan zwemmen. Terzijde: die meervoudsvorm neem ik voor lief. Immers de thuiszorg zegt ook iedere dag: nu gaan we nog even de billen doen, terwijl dan alleen mijn billen een beurt krijgen.

Dus spring ik. na de zwemmededeling, voor zover mogelijk een gat in de lucht van Laren. Maar bij de eerste sessie in het water schrik ik me rot. Moet je zien, wel vier mevrouwen zwemmen met me mee. Heel gezellig, maar toch.... heeft het meer weg van een NAVO-oefening op zee.

Een paar weken later, tijdens een niet te definiëren vlinderslag, informeer ik naar de nieuwe schoenen van Marco. Op de zaak houden ze wel van een geintje. Maar nee, alle vier de dames vinden die schoenen niets voor mij. Omdat ik best mezelf kan corrigeren, vinden alle vier dus, krijg ik die mooie schoenen niet.

Nu, zo'n dertig jaar, later heb ik die schoenen met lichtjes toch. Anna, mijn vrouw heeft, ik hoop voor de grap, ze gekocht. Dus als ik zin heb, trek ik ze gewoon aan. Ja, we zijn niet voor niets in gemeenschap van goederen getrouwd.

Boudewijn Paans

advertentie
advertentie