Stadhouderslaan

Daarbij heb ik niet eens een foto van de kat. Ja, misschien eentje, maar die is bewogen. Geen gezicht.

Waar is de kat? Een wat ongebruikelijke vraag. Zeg maar gerust een stomme vraag. Want de kat doet wat 'ie wil. Men zegt dan ook vaak:. dat is juist het aardige van de kat.

Op een ochtend is de bovenstaande vraag toch aan de orde. En de vraag komt zelfs nog een paar keer zenuwachtig in de herhaling. Met dat verschil dat de kat inmiddels al tot die 'verdomde kat' is gepromoveerd.

Of dat gevloek nodig is. Ja, dat gevloek is nodig. Want kijk de verhuiswagen naar Soest staat al op de oprit en die wacht echt niet op een kat.

Hoeft ook niet. De kat is al gevangen door buurman boer, die nog vriendelijk aanbiedt om de kat meteen maar te verzuipen. Niet nodig, iedereen is immers weer blij, behalve de kat dan.

Moet je hem horen. Onderweg naar de plaats waar ik vrolijk ben opgegroeid, schreeuwt en gilt de kat of 'ie naar Elba wordt verbannen. En da's helemaal niet zo. Maar toch, nadat de kat vier poten op Soester grond heeft gezet is de kat in een sprong spoorloos.

Wat nu? Opsporing Verzocht bellen? Van die malle affiches in elkaar knutselen en overal in de buurt ophangen? Pure landschapsverontreiniging. Daarbij heb ik niet eens een foto van de kat. Ja, misschien eentje, maar die is bewogen. Dat is geen gezicht.

Dan gaat de telefoon. Ha, daar is buurman boer weer. Zou die nog geld van me krijgen? Oh nee, hij heeft de kat gezien. Weer biedt hij aan de kat maar te verzuipen. Weglopers zijn immers doodlopers.

Nee, dat hoeft weer niet en dat kan niet eens. Want wie zit daar dagen later op de stoep? Inderdaad, de kat, zo'n beetje als de verloren zoon. Wat een wonder. Wat een feest. En iedereen komt kijken. Ook de vriendin van mijn dochter met een hond. De hond ziet de kat. Dan doet de hond hap en dood is de kat.

Boudewijn Paans