Ben en Carla Ekeler kregen vijf kinderen en hebben inmiddels ook zes kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen.
Ben en Carla Ekeler kregen vijf kinderen en hebben inmiddels ook zes kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. Johan van Beek

Ben en Carla Ekeler doen al 70 jaar alles samen

11 oktober 2020 om 08:00 Mensen

SOEST ,,Als je zeventig jaar samen bridge speelt en je hebt geen ruzie, dan wil dat wat zeggen. Weet je hoe dat kwam? Voordat we naar bridge gingen, zeiden we elkaar alvast welterusten.” Ben Ekelaar grijnst. ,,We zijn gewoon niet goed in ruzie maken”, zegt Carla, daags voor hun zeventigste trouwdag.

Na de toneelavond was er altijd een bal. Daar gingen bij amateur-toneelspeler Ben Ekeler elke keer de voetjes van de vloer. ,,Ik wilde graag kennis maken met haar”, blikt hij terug op de avond waarop hij met Carla had gedanst. ,,Ik wilde haar thuisbrengen, maar ze zei: dat mag niet, ik moet van mijn moeder met mijn grote zus mee naar huis.”

CUPIDO Cupido zou te hulp schieten. Ben werd lid van wandelvereniging VIVO, en niet lang daarna Carla ook. Toeval bestaat niet. Na een wandeltocht van 30 kilometer in Wychen, in oktober 1946, werden ze met een legervoertuig naar hun toenmalige woonplaats Hilversum terug gereden. Ben: ,,Iedereen ging naar huis, was moe. Maar ik dacht: ik ga naar Carla en vragen of ze met me naar de bioscoop wil. Ik belde aan en haar zus deed open. ,,Met Carla naar de bioscoop? Ze ligt voor oud vuil op de bank”, zei de zus. En inderdaad, Carla had na de tocht de puf niet meer. ,,Ik lag lekker op de divan, die had je toen nog, en zei tegen mijn zus: zeg maar dat ik moe ben. Waarop mijn zus zei: ik zou het maar doen, het is een hele leuke jongen.” Ben: ,,Toen zijn we naar de bioscoop in de Herenstraat gegaan.” Carla: ,,Ik kan niet meer vertellen welke film het was, want ik heb mijn hoofd tegen zijn heerlijke schouder gelegd.” Ben: ,,Vanaf dat moment zijn we onafscheidelijk.”

Dat was ruim een jaar na de Tweede Wereldoorlog, waarin Ben de Arbeidsdienst in moest, later onderdook en klusjes voor het verzet verrichtte, en waarin Carla als zeventienjarige met haar jongere zus van Hilversum naar Overijssel fietste in de hoop er eten voor hun grote gezin te vinden. Na de bevrijding en de kennismaking kreeg hun leven een mooie wending.

JEUGDHERBERG ,,We hebben veel leuke dingen gedaan. Toen we een jaar verkering hadden, hebben we van de familie een vliegreis in een Dakota gekregen. Van het oude Schiphol naar Eindhoven waar onze fietsen al waren heen gebracht. De vlucht duurde wat langer, omdat we om een onweersbui heen moesten vliegen. Vanaf Eindhoven zijn we op de fiets teruggereden. We zijn zelfs de Maas overgezwommen en overnachtten in jeugdherbergen. Daar sliepen de jongens en meisjes toen nog gescheiden, dat is anders dan nu.”

GOEDE COMBINATIE Ben (95) komt uit Amsterdam, Carla (92) uit Zutphen, een ‘goede combinatie’ analyseert Ben voor het platina huwelijksjubileum (een unicum in het huidige Soest). Hilversum bracht hen samen en daar werden hun vier van de vijf kinderen geboren. Via een bevriende makelaar, waar Carla als secretaresse had gewerkt, werden ze in 1968 getipt voor een nieuwbouwwoning in Colenso in Soestdijk. ,,Toen we het huis zagen, was het meteen: ja! We hadden nog nooit een tuin gehad.”

Soest is geweldig vanwege de leefomgeving. We wilden hier niet meer weg

,,Soest is geweldig”, vindt het echtpaar. ,,Vanwege de leefomgeving. De dokter is dichtbij, de apotheker komt alles brengen, de loodgieter komt meteen als je belt, we hadden scholen in de buurt voor onze kinderen, de mensen zijn vriendelijk. In Amsterdam, waar ik vandaan kom, kun je haast nergens komen. Je kunt er je auto niet kwijt en als je op de fiets gaat, wordt die gestolen.”

OUDERENBUS Kamperen, zeilen, als het kon trok het gezin er op uit, actief als vader Ben en moeder Carla altijd al waren. Daarnaast deden Ben en Carla veel activiteiten in hun vrije tijd samen. Ben werd chauffeur van de allereerste Ouderenbus, in die tijd een rood, gammel voertuig. Carla: ,,Ik ging mee om de passagiers te helpen met instappen. Ik gaf ze dan een kontje en maakte in de bus een gezellig praatje met ze.” Ben: ,,In die tijd hebben we veel ervaringen opgedaan met alleenstaande mensen. Een vrouw had die hele week nog met niemand gesproken. Ze kon daardoor amper praten. Soms vroegen de passagiers, meestal vrouwen, of ze nog wat langer mochten blijven zitten. Dan reed ik met ze langs de aanbouw in Overhees en een luxe rondje door dure straten, zoals de Bartolottilaan. Dan keken ze hun ogen uit. Ze vonden het fijn om te zien wat er allemaal in Soest gebeurde. Als beloning kreeg ik vaak een appel of een reep chocola.”

ACTIEF Toen hij 70 werd mocht Ekeler niet meer op de bus rijden. Samen met zijn vrouw op zondag warme maaltijden van de SWOS bezorgen. Altijd waren ze samen actief. Voor de bridgeclub, eerst in Hilversum, later in Soest, voor de Nederlandse Caravanclub. En voor Hoog Soestdijk, waar ze in 2004 kwamen wonen en waar ze vanaf de zesde verdieping een schitterend uitzicht hebben. Ekeler had al snel een loper om, indien gewenst, andere bewoners te kunnen helpen. ,,En ik werd voorzitter van de vlaggencommissie, waarin verder alleen mijn vrouw zat. Wij hesen en streken de vlag buiten.”

Ben Ekeler, oud-directeur van een firma in Hilversum, en Carla Ekeler zijn nu meer aan hun appartement gekluisterd. Het is niet makkelijk om te ervaren dat steeds meer dingen, die zo gewoon en vertrouwd waren, niet meer kunnen. Zeker voor een echtpaar dat altijd zo actief was.

Hun liefde heeft al die jaren nergens onder te lijden gehad. ,,Wanneer we ‘s avonds gaan slapen, houden we elkaars hand nog even vast en kijken we terug op de dag. Daarna vraag ik mijn vrouw of ze nog iets wil zeggen. Nee? Dan doe ik mijn gehoorapparaat uit.”

Johan van Beek

11 oktober 1950: trouwdag van Ben en Carla Ekeler in Hilversum.
advertentie
advertentie