Saamhorigheid groot bij Eemvogels

SOEST Korfbalvereniging De Eemvogels bestaat 45 jaar. Evenveel zoveel jaren kon de sportclub rekenen op de steun van Agnes Kraaikamp (62). De Eemvogels liep al die jaren met haar talrijke functies als een rode draad door haar leven heen.

Ton van Zoeren

Kraaikamp woonde in Baarn toen ze hoorde dat de toenmalige Soester korfbalclub De Meteoren na zeven jaar ermee ophield. Als zeventienjarige meldde zij zich meteen in Soest en stond aan de wieg bij de geboorte van De Eemvogels. ,,Ik zat bij de oprichting in sporthal Beukendal. Er waren vijf leden die door wilden gaan in een andere club. Ik mocht meedoen met de stemming over de naam van de club en de tenues.’’

Niet alleen haar diverse taken hielden haar daarna bezig, maar ook het trainen en spelen. Dat heb ik tot twee jaar terug nog gedaan. Helaas gooide een hernia roet in het eten en moet ik nu wat rustig aan doen, maar na de vakantie wil ik weer verder gaan.’’ Het eerste team was haar terrein voor jaren. Later sloten haar man Ton en haar zoon aan in het vlaggenschip. ,,Toen dacht ik: laat de jongste het maar doen, en ben ik voor de gezelligheid gaan spelen. Ook fanatiek, dat wel, maar met een hele belangrijke derde helft.’’

CLUBHUIS De Eemvogels nestelde zich in de beginfase aan de Staringlaan in een oude houten keet zonder kantine. ,,We verkochten de koffie en thee door een luik. Voor één gulden konden we daarna een oud schoolgebouwtje uit Soesterberg kopen. Dat is midden in de nacht getransporteerd, waarbij het gebouw soms over huizen heen moest. Dat was spannend en een heel gedoe, maar ineens hadden we vier kleedkamers en een kantine.’’

Het ledenbestand van De Eemvogels schommelt rond de honderd leden en de club zetelt nu aan de Henriëtte Blaekweg. ,,We kunnen niet supergroot worden. Er zijn in Soest ontzettend veel verenigingen. Maar ik vind het ook wel best zo. Iedereen kent elkaar en zo blijft het overzichtelijk. We hebben nu vier senioren- en vijf jeugdteams, een recreantengroep en natuurlijk de kangoeroes (vanaf drie jaar - red.), waar mijn kleindochter Philou in speelt.’’

FAMILIE Drie of vier keer in de week op de club zijn was normaal voor Kraaikamp. ,,Eigenlijk was ik er elke dag mee bezig. Er was altijd wel wat te regelen.’’ Een van haar taken was de jeugdbegeleiding. ,,De jeugd was heel belangrijk voor mij.’’ Maar ook de diverse bestuursfuncties, activiteiten en wedstrijden fluiten behoorden tot de vrijwilligerstaken van de duizendpoot.’’

Kraaikamp zag tot haar genoegen de jeugd ook de draad oppakken. ’’Dan moet je het aan hun overlaten. Dat is alleen maar goed voor de club en tekent de saamhorigheid in de vereniging. En die saamhorigheid is groot bij De Eemvogels.’’ De naam Kraaikamp is rijkelijk vertegenwoordigd. Haar man, die zij bij het korfbal heeft leren kennen, en haar drie kinderen raakten ook met het korfbalvirus besmet.

JUBILEUM Over het absolute hoogtepunt hoeft Kraaikamp niet lang na te denken. ,,Dat zijn de meerdaagse kampen, die waren altijd leuk. Er was altijd een thema dat enkele maanden voor aanvang er al in gebracht werd. Daardoor werden de voorbereidingen op zichzelf al een hoogtepunt.’’ Door het coronavirus is het jubileumfeest in het water gevallen. Kraaikamp weet niet of dat alsnog zal plaatsvinden.

AFSTAND ,,Ik heb me drie jaar geleden wat teruggetrokken uit de organisatie. Ik vond het wel genoeg, maar ik mis het wel. Het was moeilijk als ik wat zag om me er niet mee te bemoeien. Maar ik heb er nu afstand genomen en zie dat het over het algemeen wel goed gaat. Ze zijn vol enthousiasme bezig met de jeugd. Dan moet je het loslaten.’’

Meer informatie: www.eemvogels.nl