Veronica Hunt: eindelijk honkvast in USA

FLORIDA, SOEST Ervaringsdeskundige als het aankomt op emigreren. Dat is Veronica Zwalve sinds ze getrouwd is en haar achternaam Hunt is. Vier keer verhuisde ze naar een ander land.

Johan van Beek

Eerst binnen Europa (Duitsland, Engeland, Portugal), daarna maakte ze de 'Grote Oversteek' naar de Verenigde Staten. Dat heeft alles te maken met het feit dat ze trouwde met David Hunt, een Amerikaanse militair die in 1995 werd overgeplaatst toen US Army zich terugtrok uit Soesterberg.

David diende 26 jaar in het buitenland, voordat hij met zijn gezin in 2009 terugkeerde naar zijn vaderland. Inmiddels is Veronica ook al 26 jaar uit Nederland weg. Haar kindjaren beleefde ze in de Beatrixlaan (en de Da Costaschool), ze puberde op het Griftland College, vertrok op haar negentiende naar de Smitsweg, liep de deur plat bij Instituut Hulscher, verdiende haar brood bij de AMRO bank in Soest-Zuid en was daarna een van de eerste bewoonsters van een Zweedse houtskeletwoning aan de Amnestylaan. Veel van haar vrije tijd werd opgeslokt door Danscentrum Slingerland dat in december 2019 dicht ging. Daar en in andere dansscholen nam ze deel aan veel wedstrijden en gaf ze ook les. De school aan de Weegbreestraat was voor Veronica de belangrijkste club.

KOUDE OORLOG En toen kwam daar het moment dat de Koude Oorlog zijn einde naderde en de Verenigde Staten het 32nd Tactical Fighters Squadron uit Soesterberg terugriep. De Amerikaanse militairen werden overgeplaatst of keerden huiswaarts. David Hunt zette zijn werk voort in het Duitse Ramstein.

Veronica: ,,Ik dacht dat mijn moeder het er moeilijk mee zou hebben en had dus mijn vader voorbereid om het aan ma te vertellen. Maar ma had het al aan zien komen terwijl pa helemaal van slag was erover. Vrienden vonden het spannend, maar ook heel moeilijk omdat we altijd erg close waren geweest. Gelukkig zijn we dat door de jaren heen gebleven."

In de periode in Ramstein werd dochter Leonia (22 jaar) geboren, toen zoon Liam ter wereld kwam verbleef het gezin nabij een basis in Geilenkirchen. Na tien jaar op Duitse bodem verhuisde het gezin naar Peterborough in Engeland, drie jaar later naar Terceira (Azoren) en in 2009 streken ze neer in Florida, op Merrit Island, vlakbij Kennedy Space Centre.

De verhuizingen in de periode dat David militair was werden grotendeels verzorgd door zijn werkgever. Het was een kwestie van vervoer regelen, meestal was de overgang binnen twee weken beklonken.

WENNEN ,,De enige keer dat we moeilijkheden hadden, was met de verhuizing naar de USA. Mijn man was ondertussen ook al weer 26 jaar uit Amerika weg en moest ook heel erg wennen aan regels etc. en wist ook niet hoe alles geregeld werd. Onze spullen kwamen per boot en dat duurde lang. Bij alle andere verhuizingen zijn we gewoon in de auto gestapt met onze eigen belangrijke spullen, maar naar USA kon dat niet. De kinderen werden op school gepest omdat ze vaak dezelfde kleding aan hadden, omdat men geen begrip ervoor had dat we voor drie maanden uit een koffer moesten leven."

,,Leonia en Liam zijn gewend om de koffers te pakken en vinden het eigenlijk maar saai dat ze nu al elf jaar op dezelfde plek wonen. Mijn man is de dienst uit dus nu zijn we honkvast. We zijn allemaal klaar om weer eens in te pakken en te verhuizen, maar eerst willen we dat de kinderen hun school hier afmaken en dan kijken we wel weer verder."

Vanuit de Europese landen was het gemakkelijk om enkele keren per jaar een bezoek aan Soest te brengen. Dat gaat nu wat lastiger ,,De Nederlandse gezelligheid, een terrasje pikken, fietsen, het lekkere brood, shoppen, over de weekmarkt slenteren, fietsen en familie bezoeken. Het zijn de alledaagse dingen die ik ik hier mis. Allemaal dingen die we hier in Florida niet hebben", aldus Veronica.

EENZAAM Na haar vertrek uit Soest had ze het een jaar lang moeilijk en voelde ze zich 'verschrikkelijk eenzaam'. ,,Ik miste mijn familie en vrienden, kon geen baan krijgen, had geen auto, voelde me helemaal alleen en opgesloten. Het eerste jaar was moeilijk, maar toen raakte ik gewend aan het leven zonder vrienden en familie. Ik kreeg een part time baantje wat ook heel veel heeft geholpen. Daarna ging elke verhuizing veel makkelijker. Je wist wat je te wachten stond en je wist wat je eraan kon doen."

,,In Amerika hebben we veel gereisd, elke weekend waar we ook waren gingen we iets doen, cultuur of gewoon rondrijden. Pas na een paar jaar in de USA zijn we weekenden thuis gebleven omdat we het allemaal al gedaan hebben, en als je iets anders wilt zien of doen, moet je uren lang in de auto zitten voordat je ergens bent."

,,Het leven gaat goed hier, het zijn drukke dagen. Het blijft wennen: de amerikanen die continue op de linkerbaan rijden en hun richtingaanwijzer niet gebruiken. Niemand gaat terug naar de rechter baan om het snellere verkeer een kans te geven om in te halen. Wat ik persoonlijk heel moeilijk vond was de vraag: how are you? Daar wil ik antwoord op geven en dat hoort niet. Het is bedoelt als 'hallo'. Je zegt gewoon goed en how are you? En loopt dan door. De Amerikanen vinden onze taal apart. Uiteraard de harde g-klanken maar ook de verkleinwoorden. Ze moeten ook heel erg wennen aan onze eerlijkheid en directheid. Iets wat wij zelf niet eens herkennen."

Als de kids hun opleiding hebben afgerond en zijn uitgevlogen, willen Veronica en David kleiner gaan wonen. Dan verruilt het reislustige echtpaar het snikhete Florida in de zomer voor andere bestemmingen en 'overwinteren' ze thuis. Mocht er ooit iets met haar man David gebeuren, dan pakt Veronica meteen het vliegtuig naar Nederland. ,,Ik zeg altijd dat ik uit Soest kom, ook al zijn mijn kinderen daar niet geboren en hebben ze er nooit gewoond. De band met de grootouders, familie en vrienden is zo sterk, wij staan altijd te popelen om voor een paar weken weer richting 'huis' te gaan."

CORONAVIRUS ,,In Florida is hetzelfde aan de hand als in Nederland. Eerst was iedereen nuchter, maar de laatste week is iedereen aan het hamsteren. Onze lokale winkel Publix (net zoiets als AH) heeft al restrictie van maximaal twee desinfectiemiddelen per persoon. De lijn voor de kassa liep gisteren bij ons helemaal naar de voordeur van de winkel, nog nooit gezien. Mijn kinderen hebben tot mei geen face-to-face lessen meer, alleen nog maar online. Ik zelf ben daar erg blij mee want er zitten veel internationale kinderen op school en dus word er veel gereisd en is de kans op besmetting groter. Ik ga niet meer naar grotere bijeenkomsten en blijf uit de buurt van mensen. Normaal 'baal' ik heel erg van het warme weer in Florida en geniet ik van de mildere wintermaanden, maar momenteel zit ik op de hitte te hopen. En dan maar hopen dat de virus verdwijnt!"

Veronica Hunt-Zwalve (54), getrouwd met David, twee kinderen (Leonia, 22, Liam, 18), Merrit Island, Florida, Verenigde Staten; afstand: 7291 km; reistijd: 12 uur; tijd: 6 uur vroeger.