Marianne Aalders duikt in het Indonesische leven

SOEST/INDONESIË Het was niet de kortste en al helemaal niet de snelste route die Marianne Aalders naar Indonesië voerde. Ze kwam er in 2000 terecht, na tussenstops in Marbella (Spanje), Courchevelle en Arcachon (Frankrijk), de Fiji Eilanden, Sharm el Sheikh (Egypte), Nha Trang (Vietnam), Perhentian Besar (Maleisië), Bathala (Maladiven) en Khao Lak (Thailand).

Johan van Beek

Tussendoor verbleef ze ook nog een poosje op een cruiseboot. Al snel voelde ze zich helemaal thuis in haar nieuwe omgeving. ,,Ik vond het heerlijk, het gaf me een bevrijdend gevoel. Ik was direct volop aan het genieten van het nieuwe leven dat ik voor mezelf aan het maken was."

De reden dat Marianne wilde emigreren is in weinig woorden uit te leggen. ,,Ik was het zat in Nederland en heb toen mijn spullen en hond in de auto gepakt, en ben naar Spanje gegaan. Mijn ouders waren heel supporting! Ze hielpen met de voorbereidingen. Toen ik eenmaal weg was, moesten ze er toch even aan wennen, dat het waarschijnlijk voor goed was. Mijn vrienden hebben me ook goed bijgestaan en natuurlijk missen we elkaar nog allemaal, zeker in moeilijke momenten. Gelukkig krijgen we vaak bezoek en mijn ouders komen regelmatig naar ons."

Sinds haar vertrek, alweer twintig jaar geleden, heeft Marianne veel ondernomen, maar zorgde ze er voornamelijk ook voor om wat ze zelf noemt 'een regelmatig, gewoon leven' op te pakken. ,,Ik ben nu duikinstructeur en heb een online reis bureautje voor Bali. Dus dat houdt me lekker bezig. Ik duik veel, ook gaan we af en toe eens lekker op vakantie. Als je in Azië woont, zijn alle bestemmingen dichtbij!"

Dat het leven op Bali anders is dan in Soest, weet ze uit ervaring. Hier woonde ze bij haar ouders in de Bartolottilaan, terwijl ze het Griftland College doorliep. Gedurende de elf jaren daarna woonde ze aan het Pijperpad en werkte ze bij de Goudreinet, Konig Taxatie Bureau en was ze eigenaresse van Pet's Place. Mede daarom kon ze niet van de ene op de andere dag haar koffers pakken.

,,Ik denk dat ik vijf, zes maanden nodig heb gehad. Ik moest mijn koopwoning verhuren en mijn bedrijf verkopen. Daar ging enige tijd overheen. De huurders misbruikten mijn woning, waardoor ik terug moest en toen heb ik de woning verkocht."

Die verkoop was ook wel een bevestiging voor dat ze het in Indonesië naar haar zin had. ,,In Indonesië heb ik weinig moeilijkheden gehad. Juist eerder warme en hartelijke mensen die me wilden helpen met wat ik nodig had. Al snel had ik veel mensen om me heen, ik pikte een beetje de taal op en voelde me op mijn gemak."

TABOES In haar nieuwe anah air (thuisland) moe(s)t ze wel wennen aan de verschillen in taboes, vertelt ze vanaf het eiland.

,,Zo is het bijvoorbeeld geen probleem om te vragen naar je salaris of hoeveel je ergens voor betaald! Dat je dik bent geworden en erg wit bent, kan ook gezegd. Maar je kan geen of heel moeilijk confrontaties aangaan, het 'losing face' is hier ook aanwezig. Als recht voor z'n raap Nederlander moet ik af en toe echt mijn mond dicht houden. Mijn vriend geeft me ook regelmatig een schop onder de tafel of een blik!"

PRIVACY ,,Ze vinden het raar dat wij rust willen en privacy. Stilte is moeilijk te vinden in Azië. Wij willen graag ons eigen ruimte hebben, waar niet Jan en Alleman maar binnen komt wandelen. Ze snappen ook niet dat we niet van herrie houden. Dat we niet naar alle spelletjes willen luisteren die iedereen op zijn telefoon speelt, of hele gesprekken willen horen. Ook werd er in het begin erg gelachen omdat we onze tupperware bakjes en eigen tas voor de 'take away' meenemen, maar dat is nu erg aan het veranderen."

De bruine kroegen, de terrasjes, de restaurants en vooral ook de wandelingen in het bos en de Soester Duinen. Marianne mist ze, maar de aantrekkingskracht ervan is niet sterk genoeg om haar terug te lokken. Regelmatig krijgt ze wel mensen uit Soest over de vloer. ,,Sinds wij in Nusa Lembongan op Bali wonen, krijgen we erg veel bezoek, Veel van mij vrienden zijn langs geweest, mijn ouders komen regelmatig en zelfs een paar oude collega's hebben ons bezocht."

HAPPY ,,Op het moment zijn wij nog volledig happy hier en hebben we nog geen plannen om ergens anders heen te gaan. We plannen ook meestal niet te ver vooruit, want dat loopt toch altijd anders dan gepland. Ik denk niet dat we weer in Nederland gaan wonen. Als het echt niet anders kan, maar ik denk ik dat ik niet meer kan aarden in Nederland. Niet alleen in Soest."

Eens in de twee, drie jaar komt Marianne wel 'even over'. ,,Het is een dure grap om, met het salaris van hier, naar Nederland te gaan. Vorig jaar oktober waren we een weekje in Soest en hebben we de prachtige herfst meegemaakt. Dit was toch wel weer super mooi, we hebben mooie wandelingen gemaakt. Hoe fijn het ook is om aan het strand te wonen en iedere dag lange strandwandelingen te maken, soms mis ik die kleuren en geuren die de herfst met zich mee brengt. Maar ik ben helemaal blij met de plek waar ik terecht ben gekomen, met ons bedrijfje, Dive in Culture, en hoop hier nog een tijdje van te mogen genieten!"

Marianne Aalders (47), samenwonend; Nusa Lembongan, Bali, Indonesië; afstand: 11.851 km; reistijd: 18 uur; tijd: 7 uur later.