Inspecteur Schreuderlaan

17 juli 2019 om 10:49 Lokaal/Column

Wat een prachtig interview met Wim Jansen staat er laatst in deze krant. En terecht. Vijfenzestig jaar is hij alweer getrouwd, wordt vereerd met een bezoek van de burgemeester en is heel bescheiden gebleven. Kom er vandaag aan de dag maar eens om. Waar ik me nu weer mee bemoei? Heel simpel. Enkele jaren heb ik met dezelfde Wim Jansen mogen werken bij reclamebureau Kastelein in Hilversum. Komt dat zien... Dankzij Wim Jansen mag ik eindelijk ook eens radio-en televisiereclame maken. Natuurlijk heb ik daarover al in mijn laatste boek geschreven. Daarom citeer ik mezelf maar eens, daarbij iemand moet het toch doen.

,,Mijn film ging over nylons. Schoonvader vroeg nog wat ik van die damesdingen wist. Weinig, moest ik bekennen. Ja, moeder was er wel eens mee bezig als er in een kous een ladder zat. Dan wilde ze die zelf ophalen. Dat spaarde dan zogenaamd heel veel geld. Voor vader hoefde dat dan helemaal niet. Ben je mal. Moeder vroeg dan misschien wel voor de duizendste maal: waarom niet? Ze keek dan heel grappig over haar brilletje. Dan antwoordde vader steevast: nou, door die ladder ben ik sneller boven, ha,ha,ha..."

Met mijn filmpje wilde ik het Setter Set beeldmerk, dat met die twee rode honden, weer tot 'leven' brengen. Daarvoor had je dan die Ierse setters nodig. En een paar mooie benen. Een muziekje. En goed licht, natuurlijk. Maar dat was een zorg voor later. Het was trouwens nog een heel werk om mooie benen uit te zoeken. Ik voelde me bij de casting net op een beestenmarkt. Ik vond het gênant. Ik zag mezelf al worden gekeurd. En ik kon niet kiezen. Wat mij betreft mocht iedere mevrouw wel mee. Maar dat was te begrotelijk.

Ik was na een ochtend bekaf, om door de ogen van meneer Setter Set zelf naar al die benen te kijken. Dat vond de regisseur geloof ik maar aanstellerij. En dan nog iets. Plotseling was het licht in Nederland niet goed. Eerst geloofde Wim Jansen mij niet. Uiteindelijk mocht ik toch vliegen. Maar in Zuid-Frankrijk was het bewolkt. Ook waren de bloemetjes in de parkjes te lui geweest om op tijd uit te lopen. Helemaal niet erg. De Setter Set panty's liepen even later in nep licht, langs nep bloemen. Ik hield met plezier de wereld voor de gek.

Maar moest je zien: de geselecteerde en ingevlogen mannequin liep helemaal niet volgens het script. Niet volgens mijn script. Dat mocht niet. Ik was tenslotte niet voor niets op de set. Ik was niet voor niets zogenaamd meneer Setter Set. Helemaal naar Zuid-Frankrijk gekomen om te zien of het goed ging. Dus liet ik de opname stoppen.

Voor de klant hier is het loopje zogenaamd niet goed, zei de regisseur op de toon van brutale zwemleraar. En hij vroeg me beleefd om even te laten zien hoe het loopje volgens mij dan wel zou moeten."

Boudewijn Paans.

advertentie
advertentie