Uitwisseling Soest-Soest treft het met het weer

SOEST Maar liefst 258 kilometer hadden de Duitse sporters er zaterdag op zitten voordat de twee touringcars het parkeerterrein bij SO Soest opdraaiden voor de tweejaarlijkse sportuitwisseling Soest-Soest (tegenwoordig TREFF).

Ton van Zoeren

Sinds 1952 bestaat de stedenband met de Stadt Soest dat eveneens als Soest ongeveer 46.000 inwoners telt. MHC Soest, SO Soest, The Red Stars, Sovoco en TTV Shot treden op als gastheer bij respectievelijk hockey, voetbal, basketbal, volleybal en tafeltennis. Burgemeester Rob Metz heet de begeleiders en de sporters van harte welkom. Als symbool van verwelkoming vraagt hij de aanwezigen om hun buurman een high five te geven. De stemming is meteen goed in de volle kantine van SO Soest.

Voordat het bonte gezelschap wordt verspreid over de diverse sportlocaties krijgt iedereen een lunchpakket mee. Na het maken van de groepsfoto lopen de honderd deelnemers naar de hoek van de kantine waar de proviand klaar staat. Het is een kakelvers pakket met broodjes, fruit, water en frisdrank. De tweehonderd zakjes zijn maar net klaar. Antonio van den Hengel is er behoorlijk druk mee geweest, maar hij krijgt spontaan hulp aangeboden door Simone Marquardt en haar zoontjes Leon en Finn. ,, Wel leuk om te doen, maar ik heb verder niet veel tijd. Ik ben nu even druk met helpen'', verontschuldigt Leon zich. Het is voor de broertjes een hele sport om de tasjes aan de sporters uit te delen. Maar de Duitse jeugd stelt zich correct op en staat geduldig in de rij.

Dat de zon het kunstgras extra heeft opgewarmd is niet merkbaar bij de voetballers van SO Soest en SWV (Spiel Westfalia Soest). Er word in een hoog tempo gespeeld, en de communicatie in het veld verloopt soepel. Het sportieve gehalte is hoog en de Nederlandse kreten kruisen de Duitse zonder een onvertogen woord. De leeg gestroomde kantine wordt weer proper gemaakt door de vrijwilligers. Een groot videoscherm wordt omlaag getrokken en de video installatie staat al klaar op verzoek van voornamelijk vrouwelijke sporters. De vrouwen van West Duitsland voetballen om half zes tegen Nigeria en dat WK-duel willen de dames beslist niet missen.

De hockeyers hoeven alleen maar de Bosstraat over te steken. Daar wacht MHC Soest op de komende interlands op hun complex. Op twee velden gaat daar strijd geleverd worden met SHC (Soester Hockey Club). Langs de velden is het rustig, maar binnen de lijnen is het een drukte van belang. Er wordt met handen en voeten gecommuniceerd. De 13-jarige Storm Te-Gussinklo-Ohman moet nog aan de bak. ,,Ik vind dit wel leuk hoor. Het is spannend, maar wij gaan gewoon winnen van de Duitsers'', klinkt het vastberaden. Het is pauze en de lunchpakketten komen tevoorschijn. Oosterbuur Simon Jabazinsk geniet van de dag. ,,Ik moet nog spelen, maar eerst even eten. Ik vind Soest een hele mooie plaats, maar dat is ons Soest ook.'' Thijmen Meijer heeft zijn eerste wedstrijd al gespeeld en gewonnen. ,,Best grappig om tegen Duitsers te hockeyen en te winnen.''

Sporthal De Engh is het decor voor volleybal en basketbal. Buiten bij de ingang zitten twee Soester deelnemers: ,,En nu snel naar huis om te douchen en daarna nog even gauw vissen om daarna naar de BBQ te gaan.'' Het is een drukte van jewelste op de vloer waar de coaches en begeleiders druk zijn om alles in goede banen te leiden. De Duitse Gisele valt op met haar geringe lengte bij het volleybal. Met een enorme sprongkracht lukt het haar om keer op keer boven het net uit te tornen. ,,Echt leuk om een keertje in Nederland te spelen. Ik ben nog nooit in Soest geweest. Best wel een eind rijden, maar het is wel gezellig in de bus.'' Bij het basketbal lijkt het erop dat de Duitse deelnemers weinig kans hebben. Het tempo is verbazingwekkend hoog en The Red Stars lijkt een niet te kloppen ploeg.

In het Orlando gebouw. Het kleine witte speeltuig vliegt op veel tafels heen en weer onder het toezicht van Joop Kok. De Soester heeft zelf de uitwisseling als sporter meegemaakt. ,,Dat was veertig jaar terug. Toen duurde het nog een weekend, en de contacten waren nauwer met veel gezelligheid omdat je ook de avonden met elkaar doorbracht. Dat gaf altijd veel sfeer. Bestaande contacten tussen de begeleiders zijn er wel, maar tussen de sporters niet. Dat is ook logisch als je een leeftijdgrens instelt. Dan krijg je verloop'', aldus Kok die ook menige maal begeleider is geweest. ,,Toen was men er veel drukker mee, want we hadden de sporters gewoon in huis.''

Bij SO Soest zijn de voorbereidingen voor de barbecue aan de gang. Druk drentelt Marlon van Zal rond en houdt alles goed in de gaten. De ambtenaar heeft de dag er bijna op zitten. ,,De dag is goed verlopen, en dat is mijn taak. Ik moet ervoor zorgen dat alle sporters op de juiste locaties komen. Dat geldt ook voor de delegaties. Zij moeten overal komen om hun sporters te spreken en aan te moedigen. Dan merk je hoe belangrijk sport is. Er is bewust gekozen voor sporters van 14 tot 17 jaar, die zijn nog enthousiast. De wat oudere jeugd heeft geen trek meer in een reisje naar Duitsland of andersom, die vliegt tegenwoordig alle kanten op.''

Terwijl het aroma van de gebruinde hamburgers en worsten te ruiken is klinkt uit het het Duitse volkslied. Twintig meisjes hebben met stoelen een tribune geformeerd en zitten eerste rang bij de interland van hun nationale trots tegen Nigeria. Toch wint de geur van de barbecue het van het voetbal, want nadat Duitsland al vroeg op voorsprong komt, schuiven ze aan om een vorkje mee te prikken. Het is een mooie afsluiter voor een mooie sportdag zonder grenzen.