Pech onderweg voor Buddy Run tandemrijders

SOESTERBERG ,,We zullen je missen." Met die woorden, gevolgd door het Wilhelmus, namen oorlogsveteranen Inno Rutting uit Soesterberg en Raymond Keuning uit Zandvoort afscheid van de tandem waarop ze met nog twee koppels tandemrijders meereden in de Buddy Run, een 360 kilometer lange tandemrit van het Duitse Seedorf naar het Veteraneninstituut in Doorn.

Jan van Steendelaar

Het doel was geld inzamelen voor de Stichting Veteranen Search Team (VST). Dit wordt bijvoorbeeld bij vermissingen ingezet om gebieden te doorzoeken. Het VST werd opgericht na de vermissing van Anne Faber op 29 september 2017.

De driedaagse fietstocht is niet voor niets geweest. Ze fietsten ruim vierduizend euro bij elkaar. Met de toezeggingen door sponsors komt er zeker nog duizend euro bij, zegt Rutting. Hij en Keuning kwamen in gezelschap van andere leden van het VST naar de Stoeterij in Soesterberg om de tandem terug te brengen. De stokoude duofiets die negen jaar geleden bij het tienjarig bestaan van de Stoeterij als een soort monument was ingegraven, was in maart weer boven de grond gehaald en speciaal voor deze gelegenheid opgeknapt.

Hoewel opgeknapt, beter is het zeggen dat ze hem rijdbaar hebben gemaakt. ,,Alles zat vastgeroest. Wat we niet nodig hadden, hebben we er afgeslepen, zoals spatborden en bagagedrager, om de fiets zo licht mogelijk te maken. Toch viel het allemaal enorm tegen. De eerste dag hadden we veel tegenwind en hebben we vijftien uur over 140 kilometer gedaan. Het was een hel. Zo zwaar. Niemand van ons was ook gewend om te fietsen, we zijn helemaal geen fietsers."

Daar kwam nog de materiaalpech bij die ze onderweg hebben gehad. ,,Het vastgeroeste stuur brak af en werd met plakband en kabelbinders vastgezet. In het achterwiel liepen de lagers eruit en daardoor vlogen de spaken ons om de oren. We zijn nog wel doorgefietst, maar er kwam een steeds grotere slag in het wiel. Uiteindelijk heeft de volgwagen een nieuw wiel geregeld bij een Duitse fietsenmaker die het gratis gaf toen hij over het goede doel hoorde. Later ging de achterrem kapot en ook de versnelling waardoor we alleen nog maar in z'n drie konden rijden." De opmerking na het ingraven van de tandem: ,,Nu zijn we er echt klaar mee", was begrijpelijk. Daar kon het feit dat er geen enkele band lek gereden werd, niets aan veranderen.

De duofietsers kwamen in Doorn aan bij het Veteraneninstituut waar familie, vrienden en een aantal motorrijders van het Veteranen Search Team hen feestelijk inhaalde. Directeur kolonel Ludy de Vos verwelkomde hen en prees hun prestatie. De volgende stop was de Stoeterij in Soesterberg. Daar werd de tandem weer ingegraven bij de onderdelen die na de sloop waren achtergebleven. Mede namens haar collega Mieke Visser overhandigde Miranda Kaizer van de Stoeterij een bedrag in envelop aan Inno Rutting, de opbrengst van de verkoop van flessen buddywater. ,,Ik ben enorm trots op jullie. Fantastisch dat jullie het gehaald hebben, dankzij samenwerking, vertrouwen, kameraadschap, geduld en humor." Na het opnieuw ingraven van de tandem luisterde het gezelschap naar de ervaringen van Rutting en Keuning.