Lisette Verra stopt na tien jaar bij eerste van MHC Soest

SOEST Tien seizoenen speelde Lisette Verra in dames 1 van MHC Soest. De 'alleskunner' speelde zondag haar laatste wedstrijd. Door haar werk in het onderwijs en een opleiding heeft de 26-jarige Soesterse besloten te stoppen met haar geliefde spelletje. Volgens haar voormalige teamgenotes en trainers was ze de natuurlijke leider buiten het veld.

Peter Pos

Na de laatste thuiswedstrijd zegt coach Sipko de Ruiter: ,,Ze was de bewaker van de menselijke maat." MHC Soest nam vorige week afscheid van Tara Buxtorff, Marloes Penning, Lisette Verra en De Ruiter zelf. De meeste tranen vloeiden bij de publiekswissel van Verra. Zij was jarenlang gezichtsbepalend voor het team. ,,Nina was de aanvoerder in het veld'', aldus De Ruiter. ,,Set regelde de dingen daarbuiten. Dat deed ze altijd op een heel goede manier. Je zag aan alles dat ze wilde dat er een goede harmonie was, al kon ze ook hard zijn als het nodig was.''

,,Het is een rol waarin ze gegroeid is'', vervolgt de trainer die MHC terugbracht in de tweede klasse. ,,Als je langer in een team zit dan verdien je zo'n rol en dat heeft ze goed opgepakt. Ik vond haar echt een teamspeelster die nooit verzaakte.'' Als meisje van zestien kwam Lisette Verra in de hoofdmacht. Samen met Nina de Ruig die nog twee jaar jonger is. ,,Voor mij was het ook alweer mijn tiende seizoen'', telt De Ruig nog even na. ,,Toen wij begonnen waren we absoluut de jongsten. Nu is Set de oudste en ik bijna. Al snel waren wij speelsters met ervaring en dan krijg je er vanzelf taken bij. De verdeling daarvan ging altijd heel soepel en op een natuurlijke wijze.''

FEL ,,Lisette is in alles vol energie'', typeert De Ruig haar ploeggenote. ,,We gaan haar zeker missen, al moet ik nog maar zien hoe lang ze het volhoudt om niet te hockeyen. Het mooie bij haar is dat ze het altijd goed oppak mals er iets moet gebeuren. In het veld kon ze wel heel fel zijn hoor.''
Dat laatste werd al duidelijk toen ze nog een jonkie was in het team. Dick Veenman was in die tijd teammanager. ,,Lisette vond al snel haar draai in het team. Er was alleen één probleem, dat was dat haar vader en broer ons vaak floten. Als Lisette het niet met een beslissing van hun eens was dan kon het nog wel eens flink botsen. Paul, haar vader, floot altijd redelijk streng. Ze kon soms echt heel boos worden op hem of haar broer.''

,,We moesten toen een soort keuze maken tussen Lisette en haar vader en broer als scheidsrechters'', vult Wies Jansen aan. ,,Als speelsters kozen wij voor Lisette en kwamen er anderen die onze wedstrijden gingen fluiten.'' Jansen kent Verra al van voor de tijd dat ze bij dames 1 zat. ,,Ik was eerst haar trainster in de jeugd en daarna werden we teamgenoten.''

KRACHT ,,Haar kracht is haar enorme doorzettingsvermogen. Ze is conditioneel enorm sterk en ontzettend snel. Technisch moest ze nog wel veel leren, maar dat ging daarna veel beter. Als ze een bal verloor, dan haalde ze die vaak weer terug. Als tegenstander kwam je haar twintig keer tegen.''

Veenman: ,,Ik herinner me dat Lisette nog wel eens 'vergat' om een bal af te spelen. Ze was als jonkie echt een ongeleid projectiel dat maar bleef gaan.'' Raymond Kimman was in die tijd trainer/coach. ,,We speelden toen nog in de eerste klasse. Vanuit de jeugd was dat een enorme stap. Wat ik nog weet is dat Lisette in de spits stond en enorm gefocust was. Ze verdiende al snel een plekje in het team. Dat kwam vooral door haar leergierigheid, werklust en de energie die ze er in stopte.''

BOEGBEELD ,,Nina was vanwege haar enorme talent meteen al een ster'', vervolgt Kimman. ,,Maar door keihard te werken bewees Lisette zich ook. Toen kon ik nog niet voorzien dat ze later uit zou groeien tot een boegbeeld van het team.'' Dat zag Veenman in die tijd ook niet. ,,Ze was in haar begintijd vooral heel blij dat ze mee mocht doen en deed vooral haar ding. Pas toen de oude meiden uit het team gingen zag je wel dat zij steeds meer dingen naar zich toetrok, een logische ontwikkeling.''

,,Ik heb uiteindelijk vier seizoenen met Lisette in dames 1 gespeeld'', zegt Jansen. ,,Toen ik samen met wat andere routiniers stopte, zeiden we: Lisette nu moet jij het team gaan dragen. Van wat ik gezien heb is ze daarin heel erg gegroeid. Buiten het veld was ze altijd al super sociaal. Maar als de wedstrijd begon dan stonden haar ogen strak vooruit, dan moest je haar als tegenstander niet in de weg lopen. Dat fanatisme vond ik altijd prachtig.''

UITSPATTINGEN ,,Gekke uitspattingen heb ik nooit met haar meegemaakt'', vervolgt Jansen, die Verra later weer tegenkwam toen ze stage liep als fysiotherapeute. ,,Ze was gewoon een echte teamspeelster die altijd met heel veel plezier hockeyde. Ik moet trouwens ook maar zien of ze echt stopt. Ze stopt niet omdat ze het hockey niet meer leuk vindt.''
Daarin is Jansen niet de enige die er zo over denkt, geeft Verra zelf ruiterlijk toe. ,,Mijn moeder zei ook al: ik ben benieuwd hoe lang je het volhoudt.' Volgens mij heeft niemand er vertrouwen in dat ik echt ga stoppen. Maar komend seizoen krijgen mijn werk en opleiding echt de voorkeur. Daarna zien we wel weer verder.''