Boek over 40 jaar Wolfhounds

SOESTERBERG Het is zijn eerste boek waaraan hij drie jaar heeft gewerkt. Voor het gevoel van auteur Mario Warnaar is de geschiedenis van het 32 squadron Wolfhounds, dat ook veertig jaar lang op de vliegbasis Soesterberg gestationeerd was, compleet. ,,Maar ik ben wel zo reëel om te beseffen dat er nog meer te vertellen is over de Wolfhounds."

Jan van Steendelaar

Toch heeft hij geen plannen om een volgend boekte schrijven. Warnaar heeft een luchtmachtachtergrond als voormalig hondengeleider bij de Koninklijke Luchtmacht op Soesterberg. Daar ontstond zijn interesse voor de Wolfhounds. Hij begon er een website over die veel bezoekers trok. Nog belangrijker was het dat televisieprogramma's als Memories en Spoorloos via zijn site familieleden en vrienden konden lokaliseren en bij elkaar brengen.

,,Door de (op)komst van onder meer Facebook kreeg ik steeds minder fotomateriaal en daardoor kon ik minder frequent updates plaatsen. De site werd in mijn ogen te statisch en toen heb ik besloten ermee te stoppen. Ik besefte wel dat ik daardoor veel informatie over de Wolfhounds van het internet weghaalde en dat dit als een gemis zou worden gezien. Door dit besef en mijn interesse voor de Wolfhounds besloot ik de geschiedenis van de eenheid in een boek uit te brengen."

Dat hij Slobberin' Wolfhounds in het Engels heeft geschreven, is volgens hem logisch: ,,Het is de geschiedenis van een Amerikaans squadron. En verder zijn luchtvaartenthousiastelingen thuis in de Engelse taal." Hoewel het boek pas net uit is, heeft hij de eerste positieve reacties al binnen, zowel van spotters als van Wolfhound-members.

De contacten met de Wolfhounds, spotters, (oud)militairen van de Nederlandse en Amerikaanse luchtmacht verliepen soepel. ,,Zowel het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH) als de redactie van het tijdschrift De Vliegende Hollander hebben hun archieven voor mij beschikbaar gesteld. Ook de Amerikaanse tegenhanger van het NIMH, Air Force Historical Research Agency, heeft mij op verschillende gebieden geholpen. Ook was het niet moeilijk om beeldmateriaal te verzamelen. Zowel van burgers als officiële luchtmachtinstanties in Nederland en Amerika kreeg ik veel foto's."

Het spannendste voor Warnaar om rond te krijgen was het hoofdstuk over de Wolfhounds op vliegbasis Ramstein in Duitsland. Uit de periode van het squadron in Duitsland zijn informatie en beeldmateriaal schaars door de speciale missie die het squadron daar had. ,,Door de juiste contacten is ook dat goed gekomen en is het een volwaardig hoofdstuk geworden met aansprekende foto's. "

Niet verwonderlijk is het dat een groot deel van het boek van 238 pagina's met honderden foto's de periode van de Wolfhounds in Soesterberg (1954-1994) betreft. Niet alleen wordt aandacht besteed aan het militaire aspect, maar ook aan randverschijnselen, zoals de protesten in Soesterberg tegen de opslag van kernwapens en van het Vrouwenvredeskamp in 1982 op een heideveld aan de voet van het Soester Hoogt. De protesten werden door de Amerikanen 'een typisch Hollands dagje uit' genoemd.