Spoorstraat

Van een striptease hebben we in de vierde klas van de school met de bijbel nog nooit gehoord. En trouwens ook niet in vijfde.

We hebben in die tijd wel meer aan ons hoofd. Alle namen van de Friese meren bijvoorbeeld. En het eerste zinnetje in de Franse taal over een vader die een pijp rookt. Uitermate belangrijk, dat spreekt.

Zonder ervan doordrongen te zijn zie ik mijn eerste striptease, open en bloot uitgevoerd door volwassen manspersonen, op een karig veldje dat is gesitueerd achter het cellenblok van het politiebureau te Soest.

De kans is niet eens zo klein dat u daar weleens meer van wil weten. Nou, dat komt dan goed uit, daar ik u juist wil vertellen dat het eerder genoemd veldje achter het cellenblok van het politiebureau te Soest voor een heus volleybalveldje doorgaat. Nu denkt u vast: de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Wanneer het zo tegen een uur of vier loopt, kan bijna niet anders daar je in de vierde of vijfde klas echt geen vrij krijgt om naar een potje volleybal te kijken, komen de spelers naar het volleybalveld.

Stuk voor stuk zijn het van hoog tot laag zeer ordentelijk geklede agenten. Nog een moment zijn ze gehuld in het indrukwekkende stemmig zwart of glimmende uniform. Je kent er een van de motor of van de imposante politiefiets, waarvan het achterlicht vast altijd piekfijn in orde is.
Met gemak zie ik die fietsagenten nog fietsen. Een groot feest voor het oog. Moet je kijken hoe fier ze op het zadel zitten. Uiteraard recht van lijf en leden. En ze doen schijnbaar hun surveillancewerk zonder een woord te zeggen. Maar een ding is zeker. Niets maar dan ook niets ontsnapt aan hun aandacht. Nee, de misdaad in Soest, georganiseerd of niet, kan dankzij de fietsagenten op het dak gaan zitten.

En dan heb ik mooiste nog niet genoemd. Het mooiste moment voor mij persoonlijk is wanneer de fietsagenten links of rechts afslaan. Dan wordt natuurlijk richting aangegeven. Maar niet met een slap armpje of zo. Ze doen het juist zonder omhaal. Ze doen het eigenlijk of de chef op het bureau er persoonlijk op toeziet. Dus met een zeer gestrekte linker of rechter arm, afhankelijk van de richting die wordt gekozen. Persoonlijk heb ik nog geprobeerd om die afslaande fietsagenten te imiteren, maar dat is me tot op heden niet gelukt. Heel jammer.

Maar nu weer terug naar het volleybalveldje achter het cellenblok van het politiebureau te Soest. Zonder enig omhaal gaan de agenten uit de kleren. Net een striptease. En zie ze staan in hun ondergoed van de bovenste plank. Ergo, de agent is weer mens geworden.

Dan word ik op de schouder getikt en een meneer vraagt, nadat hij een stukje sigaar tussen zijn lippen vandaan heeft gehaald, of ze weer tegen de jongens van de gemeente spelen.

Boudewijn Paans