Oranjelaan

27 december 2018 om 09:45 Lokaal/Column

Dat moeders zusjes met kerstmis overkomen is voor vader geen enkel probleem, Kein Punkt, zou ik bijna zeggen, daar moeders zusjes Duitse zusjes zijn. Kunst dat hij niet met de komst van de zusjes zit. Hij bevindt zich lekker achter zijn bureau op de koninklijke stallen, maar ik niet. Ik maak mee hoe de familie binnenkomt. Wat een lol. Eerst trekken ze belletje en dan komen ze hard gillend binnen door de achterdeur. Waarschijnlijk is dat humor om te lachen.

Maar eerlijk is eerlijk, de zusjes brengen altijd iets voor me mee. Neem nou die bruine mopedpet. Als je echt voor gek wil lopen moet je zo'n hoera hoofddeksel opzetten. Geen gezicht, maar het moet. Het is een cadeau, helemaal uit Duitsland.
Goh, wat hebben ze er nog gaaf mee gevoetbald op het schoolplein van mijn school met de Bijbel. En aan het eind van de partij hangt de bruine mopedpet nogal vrij hoog in een kastanjeboom op het schoolplein. Thuis vinden ze dat allemaal wat minder en vooral doodzonde van die prachtige pet, helemaal uit Duitsland.

Maar met kerstmis is alle ellende voorbij en is het vrede op aarde, behalve bij ons in de keuken. En Inmiddels zijn moeders zusjes uit Haarlem ook nog gearriveerd, ergo het feest kan beginnen, maar zoals niet gezegd, niet in de keuken.
Daar proberen welgeteld vijf zusjes in een keukenvertrek van pakweg acht vierkante meter een gans, ik herhaal: een gans, te vullen. Natuurlijk, is dat vragen om moeilijkheden en die krijgen ze ook herhaaldelijk. Daarbij vind ik het allemaal onzin. Natuurlijk een gans is van zichzelf al gevuld en wat mij betreft geldt dat ook voor de zogenaamde gevulde eieren.
Ik besef goed dat ik me hiermee laat kennen als een culinaire onbenul, maar daar is mee te leven. Trouwens ik ben heus niet de enige die zich verre houdt van het gezellige kokkerellen, al of niet met een geinige koksmuts op.

In mijn herinnering zie ik vader en zijn zwagers nog in de voorkamer zitten wachten op het diner. De enige die niet rookt is de kerstboom. Om de tijd te doden hebben de heren het letterlijk over alles en nog wat. En heel af toe wordt het gesprek een beetje pijnlijk.
Vaders hoofd kleurt dan nog roder en hij gaat per zin harder praten. Dat komt allemaal omdat ze het in de groene voorkamerstoelen over de oorlog hebben. En omdat de Duitse ooms doen of Duitsland eigenlijk toch nog de oorlog heeft gewonnen.

Oom Jan stelt dan voor om maar een eindje om te gaan. Nou dat heeft tante Anna dan weer liever niet. Die ommetjes van de heren kent ze nog van vroeger. In een ganzenpas lopen de mannen dan alle horecagelegenheden af, terwijl ze alleen maar even een bezoek aan Weinberg zouden brengen. Nee, dat gebeurt nooit meer, daarbij is gans vakkundig gevuld en de tafel prachtig gedekt.
Weken later hoor ik vader onder het aftuigen van de kerstboom mompelen: dat is boffen, weg zijn de moffen.

Boudewijn Paans 

advertentie
advertentie