Oranjelaan

31 oktober 2018 om 14:06 Lokaal/Column

Bouwen ze ook zo hoog in Soest, vraagt de personeelsmevrouw van Uitgeverij Samsom nog. Zij heeft voor een kamer vierhoog boven Alphen aan den Rijn gezorgd. Argeloos begin ik over Soest op te scheppen, over de watertoren in onze laan. Ik schep op of ik de baas van de Soester VVV zelf ben. En dat ben ik niet. Ik word de nieuwe tekstschrijver van de firma. De mevrouw wijst me ook nog de plek waar ik kom te werken. Daarginds in de verte, achter die bosjes. Nou, en mijn nieuwe kamer zelf, vindt de mevrouw ook wel prettig. Hij is wat aan de kleine kant, maar wat hindert het; 's nachts heb je toch je ogen dicht. Echt, met die personeelsmevrouw kun je lachen, nu het bedrijf zelf nog.

Want Samsom heeft veel weg van de saaiste gemeensecretarie van Europa. En waarover ik moet schrijven, geen idee. Maar wees gerust. Voorlopig hoef ik helemaal niets te doen. Ik moet eerst de firma goed leren kennen, vindt mijn chef. En dat leren gebeurt aan de hand van ene Anneke, mijn nieuwe collega. De chef voegt er nog snel aan toe dat dit uiteraard figuurlijk is bedoeld.

Anneke, Anneke, die naam komt me bekend voor. Mijn nieuwe huisbaas heeft het ook al over ene Anneke. Nou, en omdat ik daar mee ga werken ben ik regelrecht een bofkont, vindt mijn nieuwe huisbaas. O ja, en weet ik het laatste nieuws al? Ik weet van niets. Nou, diezelfde Anneke is onlangs bij de directeur geroepen. Werkelijk waar. Hij heeft een klacht over haar. Niet persoonlijk, o nee, maar in het bedrijf en in het dorp vindt men dat die Anneke veel te korte rokken draagt. Nogmaals de directeur zelf ligt er geen nacht wakker om, zegt hij.

Tijdens de rondgang door de Samsom met die Anneke lijkt het wel of de hele firma op slag is betoverd. Alles krijgt op slag kleur en fleur, zoals in een sprookje. Ik kom erachter dat ze bij Samson werken voor de overheid en het onderwijs: kortom van een gummetje tot een vijfdelig naslagwerk aangaande de aanleg van een zebrapad binnen de bebouwde kom. Heel interessant, hoor ik mezelf nog zeggen.

Omdat ik meestal vind dat voor iets wat hoort, nodig ik Anneke uit om ook mijn nieuwe kamer eens te bezichtigen. Vooral om het fenomenale uitzicht. Voor de zekerheid meld ik een en ander aan mijn nieuwe huisbaas. Anneke is van harte welkom, al blijft ze slapen, slaat hij wat door.

Op de avond van de bezichtiging moet daarop worden gedronken. Na de het vierde of vijfde bacootje kots ik heel mijn maag, vanuit mijn kamer weer uit op de was van de drie onderburen. Op de markt van Alphen aan den Rijn, waar ik drie bossen rozen koop, vraagt de koopman nog of ik iets heb goed te maken.

(Wordt vervolgd)

Boudewijn Paans

advertentie
advertentie