Amsterdamsestraatweg

Vader vraagt om nog wat verlovingskaarten. Zeker hij vindt de kaarten mooi, origineel en toch beschaafd. Maar hij heeft ze nodig voor zijn vrienden, zijn speciale vrienden. Zal ik er eens eentje noemen? Wat te denken van de man uit Baarn? Geen idee hoe hij heet, maar de man is heel vaders leven de tweede man in huis. Bij het minste geringste praat dat Baarse individu voluit mee. Hij heeft zelfs het hoogste woord bij de keuze van het behang in de achterkamer.

O, ja en een kaartje is beslist nodig voor de secretaris van de koningin. Hij vraagt vaak naar mij, zegt vader. De secretaris, de al wat kalende man, die gewoontegetrouw te voet naar zijn werk gaat. Geen kunst. Zijn prachtige woning ligt pal naast Paleis Soestdijk. In de rechterhand van de secretaris zwaait immer beheerst een zacht leren aktetas, welke nauwelijks is gevuld. Een tijdje wil ik best weten wat er in die aktetas zit. Een appeltje, al dan niet van oranje, en een boekje met pittige kruiswoordraadsels?

Bij een bezoekje heb ik het de secretaris kunnen vragen. Makkelijk zat. Je bent verloofd en je kan heel de wereld aan, denk je. Maar ik durf het. Ook niet omdat ik pardoes een oortje afbreek van een nogal klassiek koffiekopje. Op zijn beurt doet de secretaris manmoedig of hij het ongelukje in het geheel niet heeft gezien. Een man naar mijn hart, die helaas ook informeert hoe het is gesteld met mijn werkzaamheden.

Ik lieg dat dat wel goed zit. Het is tenslotte zondag. Ik zeg dus niet dat ik bij Samsom ben ontslagen, maar wel dat ik een nieuwe baan heb. In Hilversum, in de reclame. En ook dat ik mijn eerste tv-item heb gemaakt in het programma van Sonja Barend.

De secretaris neemt het een en ander voor kennisgeving aan. Dan wil hij alles over Anna weten. Is 'ie veel meer in geïnteresseerd. Dat zie je zo. Wel, Anna vertelt over haar werk in Alphen, Wageningen en in een kibboets. Ook om te schrijven, informeert de secretaris nog. Nee, ander werk. Anna's vader plus de dominee willen het haar nog beletten. Onzin. Anna gaat toch. In die kibboets doet ze vervolgens iets met kippen.

De secretaris wil nu een rondedansje aanvangen. Zijn vrouw stopt hem. Dansen doet hij maar een deurtje verder, bij Juliana. En wat een toeval allemaal. De zoon van de secretaris is ook in het heilige land. Daar evangeliseert hij iedereen tot hij een ons weegt.

Anna knikt. Ik knik mee. En dan? De secretaris houdt de spanning er in. Dan zit de zoon daar op zwart zaad. Ik denk onmiddellijk aan een collecte. Fout.

De zoon gaat als een razende bidden. En wat denk je? De volgende ochtend ligt er een berg geld op de deurmat van de zoon. Is dat geen wonder, vraagt de secretaris? Zijn vrouw gaat nog eens met de koekjes rond.

Boudewijn Paans